In mijn foto van de maand liet ik het al doorschemeren, de damhertenbronst 2013 was er niet een om over naar huis te schrijven. Wekenlang maakte ik geen foto en ging ik na elk bezoek ontgoocheld naar huis. De bronst van vorig jaar vond ik al moeilijker gaan dan andere jaren, maar 2013 is voor mij echt de slechtste bronst ooit.
Ik kan me enkele ochtenden herinneren dat ik met capuchon op in de regen zat te ontbijten in het veld, helemaal alleen, geen hert te bekennen op wat spitsers na. Andere ochtenden baadden de duinen in een goddelijk licht, maar geen hert te vinden.
Ondanks dat heb ik toch een paar leuke momenten mogen meemaken. Dat de damhertenbronst niet liep was blijkbaar als wereldnieuws rond gegaan, want er was bijna niemand te bekennen. Vanwege de rust in het bos herstelde de natuur zich snel en zag je veel vrouwtjes naar binnen en buiten rennen.
Je kon nu weer net als vroeger rustig tegen een boom gaan zitten en kijken hoe de vrouwtjes zenuwachtig rond de mannetjes dartelden. Die op hun beurt alles deden om te imponeren of probeerden de jonge vrijers flink op te jagen.
Mijn selectie foto’s is dus nogal gering en weinig divers voor een bronstblog voor mijn doen. Maar gelukkig heb ik nog twee jaar achterstand in mijn fotoarchief, dus binnenkort zal ik het te kort compenseren met foto’s van de bronst van 2012 en 2011.
petermaris.wordpress.com 
Maar Peter,jij hebt er tenminste wel een paar mooie foto,s van.
Mooie impressie van die gekke damhertenbronst 2013, vooral het burlende hert is een plaatje.
Jij hebt nog wat! Ik heb helemaal niks!
Mooi om te zien.
Peter
Toch nog aardig wat beelden hoor Peet! Knappe selectie voor de slechtste bronst ooit. De zonnestralen door de bomen vind ik trouwens ook een erg mooie foto.
Gr, Carl