Roodborstjes zijn altijd van die schattige verenbolletjes die in je achtertuin rondhuppelen. Maar op een voedertafel zijn de vogeltjes erg dominant. Als je heel dicht op een roodborstje kruipt en hem recht in de ogen staart, dan snap je wel waarom andere vogels plaatsmaken.
De koude wind bijt dwars door mijn kleding heen en ik trek de rand van mijn jas wat hoger. De winter meldt zich in de duinen en het is goed te voelen. Had ik toch maar wat thermo ondergoed aangetrokken denk ik bij mezelf als ik doorstap om warmer te worden. Op zo’n moment benijd ik de reeën en damherten om hun warme vacht.
De dikke vacht van een damhert biedt genoeg bescherming tegen kou en vocht. Herten slapen in de winter gewoon op de sneeuw en na een flinke sneeuwbui zie je hen rondlopen met een prachtig wit dekentje. Toch lijkt het de herten niet te deren. Van een afstand lijkt de vacht van het hert op ons eigen haar: dikke draden die op elkaar liggen.
Kijk je van iets dichterbij, dan zie je dat onder die dikke draden een heel compacte deken zit van dunner haar die het damhert warm en droog houdt. De ondervacht bevat dikke haren gevuld met lucht, die als isolatielaag functioneert. De laag van haar dichter bij de huid is fijner van structuur en waterafstotend.
Benieuwd hoe ik deze foto’s gemaakt heb? Houd mijn blog dan in de gaten!
Normaal gesproken ben ik iemand die natuur vooral groot bekijkt: dier in het landschap of een portretfoto. Maar ditmaal ben ik eens klein gaan denken. Nu de bladeren van de bomen vallen zie je in de Amsterdamse waterleidingduinen wat makkelijker de “echte natuur”. Het ontgaat niemand dat er overal damherten lopen in de AWD, maar hoe vaak zie je eigenlijk een dood hert? De natuur is snel in het verwerken van een gestorven dier. Sommigen zijn in enkele weken al opgegeten en verteerd door vossen, roofvogels en allerlei insecten.
Ik bespaar jullie de iets meer grafische foto’s die ik gemaakt hebt en heb een close-up gekozen voor foto van de maand. Voor mij was het de eerste keer dat ik eens goed naar de mond van een damhert keek. Ik vermoed dat het smaakpapillen zijn waar wij naar kijken, maar ik heb het nog niet kunnen achterhalen. Als iemand het weet hoor ik het graag!
petermaris.wordpress.com