Gezien mijn recente trip naar Finland is het niet verbazingwekkend dat de foto van de maand van deze recente trip komt. Ons doel was beren en veelvraten waarbij de laatste soort mij een grote grijns op het gezicht gaf zodra ik deze zag.
Een veelvraat loopt hobbelend en hoewel hij het uiterlijk van een knuffeldier heeft, is het een van de meer gevreesde roofdieren van het Noorden. De marterachtige is totaal niet atletisch, maar toch goed in staat om in een boom te klimmen. Met zijn sterke spieren en klauwen trekt hij zich omhoog. Naar beneden komt neer op jezelf langs de boom laten glijden en met een harde plof op de grond te landen. Niet echt gracieus, maar het werkt.
Het is hoogzomer, de damherten zitten goed in hun bastgewei en gaan binnenkort schuren. Op mooie zomeravonden kun je het gewei uitlichten met wat tegenlicht. De zachte bast krijgt dan een prachtige randje.
Roodborstjes zijn altijd van die schattige verenbolletjes die in je achtertuin rondhuppelen. Maar op een voedertafel zijn de vogeltjes erg dominant. Als je heel dicht op een roodborstje kruipt en hem recht in de ogen staart, dan snap je wel waarom andere vogels plaatsmaken.
Terwijl ik rustig tegen een boom aanzit in het duin, luisterend naar alle vogeltjes die de lente in hun bol hebben, zie ik van alles. In de verte lopen reeƫn, net iets achter mij hoor ik dat de damherten dichterbij komen en om de zoveel tijd zie ik mensen langslopen.
De herten schrikken van enkele wandelaars en schieten voorbij. Dankzij wat geluk staat de camera precies aardig ingesteld om een van de heren mooi in beweging te vangen. Het is altijd even gissen 1/30s of 1/60s; wat werkt het beste. Deze keer ben ik best tevreden.
Het is lente en overal zie je vogels heen en weer vliegen om nestjes te bouwen en te verdedigen. Op een boerenveld valt mijn oog op twee fazanten heren. Met hun kastanjekleurig verenkleed en donkergroene kop met de duidelijke rode lellen is dit ook niet moeilijk in het frisse groen van de opkomende planten. De lange staartveren steken steeds boven het groen uit terwijl beide vogels om elkaar heen draaien en dan vliegen ze elkaar vol in de veren.
De eerste dagen in de Mara was er geen olifant te bekennen, maar al snel vonden wij enkele kuddes die we de rest van de week tegenkwamen. Een luipaard of een leeuw is misschien wel een spannender onderwerp, maar als de zon prachtig op een dikhuid valt, vind ik hem mooier dan een brullende leeuw. De dikke groeven in zijn huid worden zo extra benadrukt en hoewel je als fotograaf vaak schaduwen wil voorkomen, vind ik dat ze bij een olifant juist helemaal tot hun recht komen.
Met de zon op mijn gezicht voelt het bedrieglijk warm als ik door de duinen loop. Je zou bijna denken dat het geen winter meer is. Maar dan bereik ik de top van het duin en slaat de wind mij hard terug naar de realiteit. Mijn gezicht trekt in een plooi die niks anders zegt dan: “Koud!” Als fotograaf word ik blij van dit weer. Met zon en kou heb je namelijk een grote kans op ademwolkjes en dat is precies waar de foto van de maand om draait. Tegenlicht en een zwaar ademend dier zoals de wisent, leveren prachtige beelden met witte wolken op. Ook met dank aan de mitrailleur-stand van mijn camera. š
Terwijl het oosten en zuiden van het land getroffen worden door sneeuw, blijft de kust redelijk droog. Met de nadruk op redelijk. Sneeuw valt er vrijwel niet maar regen genoeg. Grauwe dagen, koude wind en van tijd tot tijd regen. Ik trek mijn kraag omhoog en capuchon naar beneden, de herten schudden zich nog een keer uit. Als je door de duinen loopt, krijg je het idee dat de dieren er ook niets van moeten hebben. Mijn rondje blijft ditmaal kort. Met dit snertweer heb ik liever ook echt snert.
Wie heeft er niet meer spullen dan dat hij eigenlijk kan tillen? Hoeveel lenzen neem ik mee? Back-up body? Vier kaartjes, of toch alles? Waar is dan mijn remote? Thuis. Ik heb heel mijn tas omgekeerd, maar ik kan hem niet vinden. Zit ik hier in het gezelschap van een stel gewillige eekhoorns en heb ik een geweldig idee, maar het minst zware item wat ik heb ligt thuis en die remote is de sleutel tot het beeld.
Dat was tweeƫnhalf jaar geleden. Nu zit ik weer op dezelfde plek en ditmaal ben ik voorbereid. Extra statief, remote en groothoek staan opgesteld. Ik weet precies hoe de foto eruit moet zien. Ik heb nota bene tweeƫnhalf jaar kunnen nadenken. Het statief staat perfect en ik kan rustig gaan zitten en wachten. Maar eigenlijk begint het werk dan pas echt. De eekhoorn komt niet, of hij blijf net uit beeld. Het licht wordt plat en lelijk als de eekhoorn er is en weer prachtig op de momenten dat hij te hoog zit of juist onder de camera. Het wordt mij al snel duidelijk dat de opstelling niet de uitdaging is, maar mijn kleine vriend die zoals elk dier een compleet eigen wil heeft en niet kijkt naar lichtval en pose.
Gefrustreerd en blij tegelijk ben ik met mijn foto. Het licht in het bladerdek is wat ik wil hebben, maar het licht op de stam is afwezig en de eekhoorn had net iets lager moeten zitten. Ik ben er dus nog niet en eigenlijk is dat maar goed ook, anders is er niks meer om naar uit te kijken.
Oktober, de maand van de damhertenbronst. Dan moet je foto van de maand toch wel een damhert bevatten, of niet? Hmm zei ik dit vorige maand ook al niet, maar dan over edelherten? Ja, de bronstperiode van beide dieren volgt elkaar op. En terwijl de Veluwe net wat te ver rijden is voor meerdere bezoeken, zijn de waterleidingduinen relatief om de hoek en ga ik er vaak heen.
De foto van de maand is niet een typische bronstfoto waar de meesten naar op zoek gaan. Geen groots gevecht of imponerende houding van het hert tijdens het vlaggen. De heer op de foto was ook zeker niet het grootste exemplaar dat er te vinden was. Maar hij stond wel op een erg mooie plek. En het licht viel perfect in de gekleurde bladeren achter hem. Dan moet je gewoon wel een foto maken vind ik.
Het IVN vond hem ook prachtig en plaatste hem op de cover voor de nieuwe editie van het blad met een stuk tekst over de bronst. Een hele berg foto’s op je computer is leuk en aardig, maar drukwerk blijft het mooiste wat er is. Binnenkort nog een update van een publicatie, ditmaal in een bedrijfsblad.
petermaris.wordpress.com 