Lente. Het duurt altijd even voor ik mijn draai heb gevonden bij dit seizoen. Als de futen gaan baltsen weet ik dat de lente er aankomt en loop ik mijn vertrouwde futen plekjes af. Zo ook dit jaar en niet zonder succes. Ik vind vier paartjes en allemaal binnen redelijke afstand van elkaar.
Maar als ik dan ’s ochtends vroeg naar het nest fiets ervaar ik weer waarom ik altijd opstartproblemen heb in de lente. Geen fuut te zien… Op naar de tweede plek dan maar. Ook daar geen fuut te zien. Bij mijn weten hebben futen geen vakantiedagen of groepsreisjes, toch? Bij nummer drie tref ik wel futen thuis en al snel lig ik geïnstalleerd langs de waterkant.
Het nest zit verstopt tussen takken dus niet te zien, maar de balts hopelijk wel. Om een heel lang verhaal kort te houden. Ze hebben gebaltst, prachtig ook nog, maar wel 10 meter achter mij.
De volgende poging waagde ik op een oude stek en na veel geduld had ik geluk. Mevrouw fuut ging er voor liggen en meneer fuut dreef er al dicht achter. Maar daar bleef het ook bij. Hoe hard ze hem ook riep of zichzelf opnieuw positioneerde, meneer moest er niks van hebben. Ik moest genoegen nemen met wat poetsplaatjes.
Na een uurtje heb ik zelf de plaat maar gepoetst en ben thee gaan drinken. Hopelijk mag ik straks wel de kleintjes fotograferen.
Meer futen foto’s op mijn website.
petermaris.wordpress.com 