Stil en onbeweeglijk lig je verscholen in het hoge gras. Je hoopt dat dat grote dier op twee poten je niet ziet en verder loopt. Mamma is dichtbij, maar je bent wel alleen. Zou dit door het hoofd gaan van een jong damhertenkalfje? Ik vraag het me af als ik hen vind in de duinen. Behoedzaam en rustig kniel ik neer en maak ik wat foto’s van de kleine. Onverschrokken blijft ze liggen. Rustig kruip ik naar achter. Ik blijf nog even kijken en laat haar dan met rust zodat mamma haar weer kan ophalen.
Lente. De natuur ontwaakt en alles loopt uit. De lente van 2012 kreeg echter een tikje na van moeder natuur en april gaat de boeken in als de koudste april sinds tijden. Ondanks de kou zijn een hoop dieren toch met de lente begonnen en zien we overal de eerste bloemen alweer bloeien. Kleine donzige eendjes zijn al te vinden in de sloot en moeder gans heeft een flinke groep half volwassen kuikens achter zich aan zwemmen. Alleen dit kleine gansje heeft het nooit gered, waarschijnlijk ten prooi gevallen aan een rover.
petermaris.wordpress.com