damherten werend hek

Damherten werend hek

Overal waar mens en natuur samen komen ontstaan wrijvingen. Soms lost het probleem zich vanzelf snel op, maar soms ook niet. In de duinstreek zijn de damherten berucht. Bollenrovers, verkeersongelukken en hangjongeren zijn woorden die vaak gebruikt worden in dezelfde zin als er over hen wordt gesproken.
Het afgelopen jaar was de strijd fel. De provincie was de overlast zat en wou overgaan op afschot. Maar gemeente Amsterdam, eigenaar van de waterleidingduinen, wilde niets doen. De duinen waren open gebied en waternet is niet de eigenaar van de damherten.
Uiteindelijk werd er toch een jachtvergunning verleend en mochten de jagers aantreden die al stonden te trappelen, maar de faunabescherming stak er een stokje voor. Het besluit om te gaan jagen was slecht onderbouwd en de rechter was het er mee eens.

De hekken die al stonden tussen Langevelderslag en de Zilk worden nu ook geplaatst tussen Vogelenzang en de Oase. Daarna wordt de mate van overlast opnieuw beoordeeld. Vorige week nam ik een kijkje om te zien waar men de scheidingslijn legt tussen de beschaving en de natuur. Bij Zandvoort loopt een dikke streep door het landschap. Hier is de grens en jullie mogen niet verder!

Hek tussen waterleidingduinen en Zandvoort

Ook bij Vogelenzang trekt het ongeveer 2.5 a 3 meter hoge hek als een donkere streep door het bosgebied. Waar je ooit liep tussen de oude bomen en varenvelden moet je nu kiezen. Loop ik in de waterleidingduinen en in de natuur of loop ik langs de weilanden met aan de ene kant het idee dat je in een dierentuin loopt.

Herten fotograferen door het hek

Ik ben een voorstander van het hek, al die jaren konden de herten zo het duin uit en meteen de weilanden op. Persoonlijk vond ik dat altijd prachtig, maar er ligt een weg dichtbij en een hert van 90 kilo die ’s avonds voor je koplampen opdoemt is geen pretje. Ik hoop dus ook dat waternet de sluizen voor de ruiters hoog genoeg maakt en niet van die vreemde 1.5 meter hoge deuren plaatst zoals in Zandvoort.

Voortgang damherten werend hek

Als men nu ook nog wat terugkeerplaatsen ontwikkelt zodat een eventueel ontsnapt hert weer terug het duin in kan springen en misschien een kleine sluis voor vossen, konijnen en hazen, dan vind de natuur waarschijnlijk zijn weg wel weer zonder ons al te veel tot last te zijn.

Roots en de damherten van Zandvoort

Foto's in Roots

In het oktober nummer van Roots stond een artikel over de damherten van de Amsterdamse waterleidingduinen. Leuk stuk over de biologie van het hert en met een klein gedeelte over het damherten dilemma dat de bollenstreek zo bezig houdt. Ik had een reactie gestuurd aan de auteur Paul Böhre en er ontstond een leuke mailwisseling over de damherten en hun toekomst. In mijn laatste e-mail had ik foto’s bijgevoegd van een ‘overlast’ situatie met damherten en wat foto’s van hoe de overlast wordt beperkt met behulp van het hek dat damherten moet weren.

In de Roots van januari 2012 staan fragmenten van onze mailcorrespondentie bij de ingezonden brieven samen met de foto’s die ik had gestuurd. Roots had mij al op de hoogte gebracht dat ze onze mailcorrespondentie zouden publiceren, maar niets vermeld over de foto’s. Leuke verrassing zo aan het einde van het jaar. Hieronder de foto’s op een groter formaat inclusief verklarende tekst.

Hek tussen waterleidingduinen en Zandvoort

Als kleine jongen heb ik Jurassic Park onwijs vaak gekeken. De video heb ik compleet grijs gedraaid. Voor de jonge lezers onder ons; video kwam voor de DVD en daarom huur je DVD’s nog steeds bij de VIDEOtheek. Ik krijg altijd een Jurassic Park gevoel als ik bij Zandvoort naar binnen ga. De automatische schuifdeur van grote stalen profielen die je moet openmaken met die grote ronde rode knop…ik krijg gewoon het gevoel dat Steven Spielberg over mijn schouder meekijkt.

Het hek dat Zandvoort moet beschermen tegen het grote kwaad in de duinen, de damherten, wekt al net zo’n gevoel op. Er loopt een strak kaal gemaaide lijn door het landschap met een zwaar hek die als dikke streep van Bentveld tot aan zee loopt. Tot hier en niet verder. Een typisch Hollands natuurbeeld. Ja wij willen graag dicht op de natuur wonen, maar het moet ons niet in de weg zitten.

Damherten werend hek

Het hek had, of heeft misschien nog steeds, zijn mankementen. Op enkele plekken vond ik een deur in het hek. Waarom weet ik niet, de ingang was namelijk een stuk verderop. Er stond geen kaartautomaat om de natuur te commercialiseren en het contrast met het 2.5 meter hoge hek was nogal groot. Duizenden euro’s voor een damherten werend hek en dan op een aantal plekken een oude deur erin van 1.5mtr hoog. Lijkt op vissen met een gat in je net.

Damherten op het gazon in Bentveld

Herten op een strak gemaaid stuk gras, mooi perkje eromheen en een drukke weg erachter. “Toto, I’ve a feeling we’re not in Kansas any more.” zei Dorothy. En dat klopt, we zijn niet meer in de Amsterdamse waterleidingduinen. Omdat ik stiekem verliefd ben op damherten zou ik het niet erg vinden om hen in mijn achtertuin te vinden. Dat scheelt weer een stukje rijden. Maar ik snap wel dat het problemen kan geven. Er kunnen ongelukken gebeuren en iemand moet de bollen betalen die de herten opeten.

Maar uiteindelijk volgen de damherten alleen maar hun instinct en vers groen gras is lekkerder dan oud dor gras in de duinen. Dus tja..kan je het een kind kwalijk nemen dat hij snoept uit een open snoeppot?

Voor meer damhertenfoto’s kunt u terecht op mijn website.