Ons avontuur met de zeearenden in het Trollfjord was gelukkig niet onze enige ervaring met het wildlife van Noorwegen. Onze aankomst op de Lofoten begon al goed. Na 3 dagen varen zagen wij eindelijk bruinvissen zwemmen terwijl de MS Lofoten langs de kustlijn opstoomde richting Svolvaer. ‘S avonds na het eten van een goed bord pasta liepen wij over de strekdam voor onze rorbuer toen we plotseling drie kleine kopjes zagen opduiken tussen de basaltblokken. Op nog geen halve meter afstand keken de kleintjes ons schattig aan en verdwenen alweer voor ik me tas nog open had. Fotokans gemist en ik wist totaal niet wat voor dier het was.
De woorden van menig professioneel natuurfotograaf klinken sindsdien continue in mijn oren: “je hebt niks aan de camera die in je tas zit.” Een gewaarschuwd mens telt voor twee en sindsdien liep ik elke avond gewapend over de strekdam maar ze kwamen nooit meer zo dichtbij. We hebben de lokale boekenwinkel moeten plunderen om de nerts of minken te kunnen determineren. Je moet je voorstellen hoe de dames van de boekenwinkel keken. Twee volwassen die elk natuurboek doorspitten en druk met elkaar discussiëren in een taal die je niet begrijpt.
Hoewel de Lofoten een redelijk wildbestand hebben qua minken, otters, hermelijnen en vossen hebben wij jammer genoeg niet veel gezien. Tijdens de eerste “beklimming” van de berg achter ons huis vond ik al snel vossenpoep en andere sporen. Je hebt een vossentik of niet. Maar de vos zelf heb ik nooit gezien.
Toen we naar Unstad reden aan de noordkant van de Lofoten werden we blij verrast door een hermelijn op de parkeerplaats. Hij was super nieuwsgierig, maar kwam nooit ver uit zijn hol onder de vuilnisbak. Uiteindelijk moesten we het dus doen met een paar plaatjes en vervolgende wij onze weg langs de kust.
Qua vogels troffen we het beter en tijdens wandelingen hebben we vaak zeearenden zien vliegen. Het was nooit een foto waardig, maar een prachtig gezicht desalniettemin. Op onze laatste dag troffen we het beter. Omdat we genoeg tijd hadden reden we via de kustroute terug naar Svolvaer. Een rustig weggetje dat langs de kust slingerde en waarop je niet harder dan 40km reed. Na onze tocht door het Trollfjord was het herkenen van een vliegende deur een koud kunstje en al snel zagen we er een vliegen. Ditmaal betrof het een juveniel exemplaar wat zich mooi positioneerde voor ons langs de weg. Mooiere afsluiter van ons weekje Lofoten konden wij ons niet bedenken.
petermaris.wordpress.com 