Wow! Het bezoekersaantal voor het blog is zojuist de 10.000 mensen gepasseerd. Erg gaaf! In juli vierde ik nog de eerste verjaardag van mijn blog en nu ben ik voorbij de 10.000 bezoekers. Hartstikke bedankt dat jullie kijken op mijn blog en er op reageren! Het vosje springt van blijdschap een gat in de lucht.
Omdat we nu de 10.000 zijn gepasseerd is het tijd voor een verzoeknummer. Als iemand graag iets wilt weten of juist meer beelden van een bepaald onderwerp wilt zien, laat het weten. En ik kijk wat ik uit de hoge hoed kan toveren.
Als je ook op Facebook zit, like dan mijn pagina zodat je altijd op de hoogte blijft van de laatste updates.
Hoewel ik voor natuurfotografie heel erg afhankelijk ben van het weer, maak ik verbazingwekkend weinig foto’s van het weer zelf. Thuis schiet ik nog wel eens snel een plaatje van een mooie zonsondergang of een indrukwekkende wolkenlucht vanaf het balkon. Maar daarvoor pak ik eigenlijk altijd mijn mobieltje en gezien de kwaliteit doe ik er daarna niks meer mee.
Toen ik dit weekend door de duinen liep en de wolken zich zo mooi positioneerden dat de zon zijn stralen er door heen kon sturen kon ik geen excuus meer verzinnen om niet snel mijn “normale” camera te pakken en wat plaatjes te schieten. Misschien moet ik hier toch vaker wat mee doen.
De tijd is snel gegaan, alhoewel ik twee weken geleden nog op Spitsbergen stond voelt het langer geleden. Ik ben weer helemaal terug in het ritme van werk, boodschappen doen en de normale gang van zaken. Omdat de edel- en damhertenbronst nog niet is begonnen vond ik het nog wel toepasselijk om een ijsbeer te selecteren voor de foto van de maand.
In mijn blog over ijsberen had dit mannetje ook al een aardige hoofdrol. Deze foto is bijna identiek aan de laatste in dat blog. Echter in deze zie je precies een van de grote tanden van de beer. Het geeft de foto meteen een andere aanblik. Toen ik daar in de zodiac zat had ik het niet gezien. Je richt je sensor op de goede plek en drukt er zes beelden per seconde door heen. Je hersenen registreren zo’n klein detail niet. Je denkt alleen aan compositie, licht en scherpte. Bang, knallen!
Daarom ben ik blij dat ik op een gegeven moment ook even de camera heb laten zakken en heb gekeken naar dit geweldige dier. Als je heel je reis moet ervaren door een zoeker van een centimeter groot weet je over een jaar niet meer hoe het was en hoe het voelde om zo dichtbij de koning van de noordpool te zijn.
Humpback whale (Megaptera novaeangliae) using its blowhole.
Bonk! Bonk! “Peter, wake up. Whales! Wake up!” Ahh ik slaap net 15 min nadat ik in de afgelopen 60 uur maar 4 uur slaap heb gehad. Ik ben brak en wil niet uit mijn bed. Het kost mij 5 minuten voor ik naast het bed sta en mijn kleren aantrek onderwijl mompelend dat het maar goed mag zijn.
De frisse zeewind slaat in mijn gezicht als ik naar buiten stap en een seconde later zie ik een grote staart verdwijnen onder water. Ik trek mijn camera uit de tas en duw er een goede zes beelden per seconde doorheen voorat ik weer ademhaal.
Humpback whale (Megaptera novaeangliae) fluking its tail.
“Pffff” hoor ik achter mij en als ik me omdraai zie ik een walvis boven komen om adem te halen, zijn rug bolt helemaal op als hij duikt en daar komt weer die staart. Hup weer een twaalf foto’s erbij. We zijn omringd door walvissen. Oke, dit is goed, heel goed.
Onze gids loopt ook langs met zijn camera en zegt dat we zo’n 20 bultruggen rond de boot hebben. “Let op de meeuwen” zegt hij nog snel voordat hij doorloopt naar de boeg. Ik blijf wat lager staan en schiet tussen de railing door als ik net naast de boot bellen zie ontstaan. Alle meeuwen komen onze kant op en ik gok dat de walvissen net naast onze boot gaan eten. Bultruggen blazen bellen onder water terwijl ze in cirkels zwemmen om vissen en plankton in een net te vangen alvorens omhoog te komen en alles op te eten.
Humpback whale (Megaptera novaeangliae) breaching the surface whilst feeding.
Mijn tas ligt gelukkig net achter me en ik wissel de camera met telelens om voor de tweede camera met groothoek en ben nog net op tijd terug bij de railing als een bultrug net onder mijn neus omhoog komt. Hij wordt al snel vergezeld door zijn broer. Ik laat mijn camera door ratelen en kijk net over het randje heen hoe het er in het echt uitziet in plaats van door het kleine zoekertje. BBC kan het goed filmen maar in het echt zien is toch beter! Eigenlijk is er maar 1 woord voor: GAAF. Super gaaf als je op nog geen 4 meter voor je neus een bultrug ziet.
Humpback whale (Megaptera novaeangliae) bubble net feeding.
Turend door de verrekijker scan ik het pakijs tot aan de horizon. Als ik naar links kijk zie ik dat de middernachtzon al weer begint te stijgen, een nieuwe dag is begonnen. Ik ben op zoek naar gele stipjes in het landschap, en het liefst een geel bewegend stipje. Er is genoeg vies geelachtig ijs dat je doet denken dat je hem hebt gevonden, maar in werkelijkheid kan het uren duren voordat je een ijsbeer spot.
We varen nu op 81.4 graden noorderbreedte en hopen snel een beer te vinden. De middernachtzon geeft prachtig licht, een mooi geschenk na een dag mist en bewolking.
De deur achter me gaat open en Pete roept dat de schipper iets naar links moet sturen, we hebben een beer. Na een half uur merken we dat hij een prooi heeft en rustig zit te genieten van zijn ontbijt. We komen nu eindelijk in bereik van onze telelenzen en er wordt besloten om iedereen wakker te maken. De beer blijft en we maken goede kans. Binnen 15min is de rustige stilte waarin we ons bevonden veranderd in een druk geroezemoes van fotograferen. Half slapend staat iedereen op dek en sluiters ratelen in de nacht.
Polar bear (Ursus maritimus) sleeping on the sea ice
Wanneer de beer afdruipt om na zijn maaltijd een stukje verderop te gaan liggen langs de waterkant gaat onze boot ook in zijn achteruit. Al snel horen we dat er een zodiac te water gaat en we dichterbij gaan kijken om het begeerlijke lage standpunt te krijgen waar elke fotograaf van droomt. Om snel te handelen gaat er maar 1 zodiac te water waar iedereen in gaat. Geen tassen, 1 camera en neem genoeg kaartjes mee is het advies.
Het begint te sneeuwen als we dichterbij komen en je merkt dat iedereen gespannen is. Om en om zie je fotografen instellingen checken en langzaam aan in positie schuiven, klaar voor actie. Wanneer Chris de zodiac om de hoek draait doemt daar de beer op. De sluiters overstemmen de motor van de zodiac wanneer het grote mannetje ons recht aankijkt.
Langzaam staat hij op en loopt hij richting de boot, nieuwsgierig kijkt de ijsbeer om zich heen en neemt hij onze geuren tot zich. Zo dichtbij realiseer je pas echt hoe groot ijsberen zijn. Hij gunt ons nog een blik en draait zich dan om, terug naar bed. We drijven misschien op het water als een grote zeehond, maar we zijn het niet.
Terwijl de zodiac in zijn achteruit wegvaart kijk ik snel naar wat foto’s en realiseer ik me dat ik er nog maar 9 over heb. Pete had nog gezegd neem genoeg kaartjes mee…
Polar bear (Ursus maritimus) on the sea ice.Polar bear (Ursus maritimus) on the sea ice.Polar bear (Ursus maritimus) close-up.
MS Origo next to Monacobreen, Liefdefjorden. Svalbard
Spitsbergen. Een plek waar ik al een tijd van droomde en ik vorige week 10 dagen heb bezocht. In die periode leek het wel alsof ik in een achtbaan zat. We hebben van alles meegemaakt. Zon, zee, wind, regen, mist, sneeuw, storm en een brandalarm midden in die storm. Spitsbergen heeft zich van alle kanten laten zien. Je maakt deze reis met als hoofddoel de ijsbeer en met 22 beren op de teller kan ik zeggen dat dat wel gelukt is. Maar ook zeehonden, walrussen, vogels, gletsjers, poolvossen en walvissen. En vooral die laatste waren voor mij wel een hoogtepunt.
Op een prachtige ochtend lag ons schip de MS Origo voor de Monaco gletsjer in Liefdefjorden en moest ik wel even een plaatje schieten. Binnenkort dus veel foto’s vanuit het noordpoolgebied op mijn blog en website.
Alphen aan den Rijn anders bekeken. Elke dag fiets ik door Alphen maar ik heb het nog nooit zo gezien als op deze manier. Voor mijn verjaardag dit jaar kreeg ik van Caroline een ballontocht cadeau. Ik moest even wennen in het begin maar uiteindelijk is het toch echt genieten van het uitzicht wat je hebt op 400mtr boven de grond.
Het is begin maart, mist hangt boven het water en er heerst een serene stilte in het park. Opeens verstoort een schel íer-wikí geluid de rust. Gevolgd door zijn partner duikt een fuut onder water om snel weer te verschijnen met waterplanten in de snavel. De futen zwemmen naar elkaar toe met de hals laag over het water gestrekt. Fier met de borst omhoog watertrappelen zij bijna bovenop het water en kijken elkaar diep in de ogen. Het is maar een graad of vier boven nul, maar voor de futen is de lente aangebroken.
Futen dansen prachtig op het water om elkaar het hof te maken en hun banden te versterken. Dat deden ze dit jaar voornamelijk buiten mijn beeld en ik moest genoegen nemen met af en toe een blik op het schouwspel tussen takken of riet door. Het liefdesnest had ik echter goed zicht op en ik hoopte het spektakel daar vast te kunnen leggen. En ja hoor het vrouwtje nam plaats op het nest, legde nog wat waterplanten recht en riep het mannetje. Het zou niet meer dan logisch zijn als manlief direct volgt, maar soms lijkt het alsof de heren totaal geen zin hebben. Vaak poetst het mannetje zichzelf terwijl hij naast het nest drijft of hij valt gewoon in slaap.
Futen bouwen liefdesnestFuut maakt veren schoon
In de vogelboeken staat dat een fuut gemiddeld drie tot vier eieren legt en 25 dagen nodig heeft voor het uitbroeden. Over het aantal eieren ben ik het eens, maar de broedtijd was dit jaar veel langer. Op de uitgerekende datum pakte ik mijn spullen bij elkaar en fietste richting het eerste nest. Jammer genoeg was er nog geen jong te bekennen. Een van de ouders zat op het nest. Bij futen broeden beide ouders de eieren uit. De volgende dag herhaalde ik het ritueel, maar wederom niets. Uiteindelijk fietste ik 2,5 week lang bijna elke dag ’s ochtends voor werk en ’s avonds na werk langs de futen voordat de eerste kleine uit het ei was gekropen.
In de daarop volgende dagen kwamen de broertjes en zusjes langzaam uit hun eieren. De pyjama gestreepte fuutjes krijgen eerst waterinsecten gevoerd en al snel komen er steeds grotere vissen op het menu. Tussendoor krijgen de jongen veren gevoerd om de maag te beschermen tegen visgraten. Hoewel de jonge futen meteen kunnen zwemmen zitten zij vaak nog een week of twee op de rug bij de ouders ter bescherming tegen roofdieren en dat levert weer de schattige foto’s op waar menig natuurfotograaf op uit is.
Fuut met jongFuutFuut strekt zich uitFuut met jongFuut met jongenFuut voert jongen veertjeFuut
Dit jaar dus jammer genoeg niet alle foto’s kunnen maken waar ik op uit was, maar zo blijft er ook weer wat over voor volgend jaar. Er staan meer futen foto’s op mijn website.
Hieper der piep mijn blog is een jaar oud! Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor alle bezoeken het afgelopen jaar en het commentaar dat ik heb gekregen. Jullie bezoekjes zorgen ervoor dat ik elke keer weer in de digitale pen kruip. Maak je geen zorgen, ik ben niet van de speeches dus om de verjaardag van het blog te vieren geen grote lap tekst maar een compilatie van mooie foto’s van het afgelopen jaar.
Spelende vosjesNieuwsgierig vosjeEdelhert in de regenDe stierStomend hertVechtende herten tijdens de bronstDamhertRode eekhoornFuut in de wind
De zomer is nu toch echt begonnen na een week zomerse temperaturen merk je dat alles flink doorkomt. In de sloten komen de lelies boven water, de gele lis bloeit en in het riet hoor je niks anders dan rietzangers, sprinkhaanrietzangers en de snor. Afgelopen weken domineerde de snor samen met de fuut in mijn lijstje meest gefotografeerde vogels.
De snor is een broedvogel van dichtbegroeide oevers met overjarig riet en daar heb ik de afgelopen weken een hoop tijd doorgebracht. En de laatste weken hadden we steeds een lekker fel zonnetje met weinig wolken en kon ik dus mooi wat spelen met tegenlicht.
petermaris.wordpress.com 