Het is begin maart, mist hangt boven het water en er heerst een serene stilte in het park. Opeens verstoort een schel íer-wikí geluid de rust. Gevolgd door zijn partner duikt een fuut onder water om snel weer te verschijnen met waterplanten in de snavel. De futen zwemmen naar elkaar toe met de hals laag over het water gestrekt. Fier met de borst omhoog watertrappelen zij bijna bovenop het water en kijken elkaar diep in de ogen. Het is maar een graad of vier boven nul, maar voor de futen is de lente aangebroken.
Futen dansen prachtig op het water om elkaar het hof te maken en hun banden te versterken. Dat deden ze dit jaar voornamelijk buiten mijn beeld en ik moest genoegen nemen met af en toe een blik op het schouwspel tussen takken of riet door. Het liefdesnest had ik echter goed zicht op en ik hoopte het spektakel daar vast te kunnen leggen. En ja hoor het vrouwtje nam plaats op het nest, legde nog wat waterplanten recht en riep het mannetje. Het zou niet meer dan logisch zijn als manlief direct volgt, maar soms lijkt het alsof de heren totaal geen zin hebben. Vaak poetst het mannetje zichzelf terwijl hij naast het nest drijft of hij valt gewoon in slaap.
In de vogelboeken staat dat een fuut gemiddeld drie tot vier eieren legt en 25 dagen nodig heeft voor het uitbroeden. Over het aantal eieren ben ik het eens, maar de broedtijd was dit jaar veel langer. Op de uitgerekende datum pakte ik mijn spullen bij elkaar en fietste richting het eerste nest. Jammer genoeg was er nog geen jong te bekennen. Een van de ouders zat op het nest. Bij futen broeden beide ouders de eieren uit. De volgende dag herhaalde ik het ritueel, maar wederom niets. Uiteindelijk fietste ik 2,5 week lang bijna elke dag ’s ochtends voor werk en ’s avonds na werk langs de futen voordat de eerste kleine uit het ei was gekropen.
In de daarop volgende dagen kwamen de broertjes en zusjes langzaam uit hun eieren. De pyjama gestreepte fuutjes krijgen eerst waterinsecten gevoerd en al snel komen er steeds grotere vissen op het menu. Tussendoor krijgen de jongen veren gevoerd om de maag te beschermen tegen visgraten. Hoewel de jonge futen meteen kunnen zwemmen zitten zij vaak nog een week of twee op de rug bij de ouders ter bescherming tegen roofdieren en dat levert weer de schattige foto’s op waar menig natuurfotograaf op uit is.
Dit jaar dus jammer genoeg niet alle foto’s kunnen maken waar ik op uit was, maar zo blijft er ook weer wat over voor volgend jaar. Er staan meer futen foto’s op mijn website.
petermaris.wordpress.com 