100ste blog – Interview

Publicatie - Fuel for life
Publicatie – Fuel for life

Mijn 100ste blog! Speciaal voor mijn 100ste blog heb ik een interview bewaard dat een tijdje terug is gepubliceerd in het jubileumtijdschrift Fuel for Life van het bedrijf waarvoor ik werk. De directie was op zoek naar verhalen van mensen (binnen en buiten het bedrijf) met een bepaalde passie, commitment of doorzettingsvermogen. Zodoende kwamen mijn natuurfoto’s tussen artikelen over muzikant Michiel Borstlap, Olympisch sporster Bibian Mentel en oud-collega Paul Velder die een eigen koffiebranderij heeft: Sprso.

Omdat het blad internationaal verspreid is, is het interview in het engels:

Publicatie - Fuel for life
Publicatie – Fuel for life

As a mechanical engineer for Frames, Peter has kept himself busy with the skid and plant layouts of the business unit. But when you ask him about his true passion, his answer might surprise you. “Nature photography is what really fuels me and consumes all of my spare time.” Where most people connect nature photography with Africa, Peter prefers staying closer to home. “I’ve been to Kenya and Svalbard, but the Dutch dunes are my roots and favorite place. During my hikes I meet deer, foxes and birds and find an unique silence within the crowded Netherlands.”

How did you become such an avid nature photographer? “Ironically health issues with my back are the reason why I now carry 15kg around. My doctor advised me to walk and I found hiking in the dunes a bit more exiting than around the block. I took my camera with me and set off hoping to maybe spot a fox. That first walk I spotted five Fallow Deer and a Red Fox and I was hooked.”

Publicatie - Fuel for life
Publicatie – Fuel for life

When you sketch the image of a heavily camouflaged photographer who sits for hours waiting for a single bird Peter laughs. “They exist, but I prefer a more open approach. My favorite season is winter but I do not dress up in white like a navy seal. I get up well before sunrise, dress up warm and find my spot or animal just as the sun rises. And then the waiting begins. Sitting still on your knees for two hours in a foot of snow is no fun. But if you want the animal to accept you, you cannot jump around to keep warm. I keep still and wait, which can take hours before a Roe Deer comes close enough for a good shot. When you finally get up you feel like an old man, your knees frozen and painful.”

Publicatie - Fuel for life
Publicatie – Fuel for life

How do you find these places or the animals? “You need to become familiar with the animal. What it eats, how it lives, google does a good job too nowadays, but the rest is just spending time in the area. Deer migrate through the dunes as the seasons change and you get to know routes and places by spending a lot of time in the field.”
It sounds like you spent more time observing than photographing. “90% of the time is indeed waiting or observing, but the other 10% makes it worthwhile. If you take a typical rutting season in autumn, I will go twenty times which equals about 3000 photos. I get soaked at least five times, have two freezing mornings without gloves and one morning with mist. In the end I am happy if I nail four shots. People only know Van Gogh for three famous paintings either, so you do not need more anyway.”

When asked if it his ambition to become the Van Gogh of Nature photography he shrugs. “I would love to win the Wildlife Photographer of the Year contest and have National Geographic call me, but for now I am content that several magazines ran my photos and articles. On a recent lecture by a French photographer I saw a movie of him in the field that moved me (skip to 03.00). The man spend a month roaming the cold white wilderness in search of white wolves and when they finally found each other he cried while taking photos. That emotion is what it should be about, not fame or glory, but the exhilaration of taking that one shot that could be the best of the year.

Cover natuurfotopassie

Cover natuurfotopassie
Cover natuurfotopassie

De laatste editie van Natuurfotopassie kwam vandaag binnen met op de cover een van mijn walrusfoto’s (Odobenus rosmarus). De meeste van mijn foto’s belanden op facebook, mijn site, hier op het blog en enkelen in eenfotoboek dat ik maak, maar het leeuwendeel zie ik eigenlijk bijna niet terug in print. Daarom is het erg leuk om zo een van je foto’s op de mat te krijgen.

Als je geïnteresseerd bent in natuurfotografie is Natuurfotopassie een leuk blad om te lezen. De focus van het blad ligt op het inspireren van de lezer met mooie artikelen en fotografie. Veel droge theorie of apparatuur reviews zul je er dus niet in vinden. Voor mij is het de perfecte balans. Reviews kun je beter online lezen en ik ben vooral opzoek naar mooie foto’s ondersteund met verhalen.

Vossen in Naturfoto

Vossenartikel in NaturFoto
Vossenartikel in NaturFoto

In de NaturFoto van november is een artikel van mij gepubliceerd over vossen in de duinen. Het is alleen wel handig als je Duits kan lezen, NaturFoto is namelijk het natuurfotografie tijdschrift van Duitsland.

Met dank aan Caroline voor de eindredactie.

Roots en de damherten van Zandvoort

Lezersbrieven Roots Peter Maris Natuurfotografie
Foto's in Roots

In het oktober nummer van Roots stond een artikel over de damherten van de Amsterdamse waterleidingduinen. Leuk stuk over de biologie van het hert en met een klein gedeelte over het damherten dilemma dat de bollenstreek zo bezig houdt. Ik had een reactie gestuurd aan de auteur Paul Böhre en er ontstond een leuke mailwisseling over de damherten en hun toekomst. In mijn laatste e-mail had ik foto’s bijgevoegd van een ‘overlast’ situatie met damherten en wat foto’s van hoe de overlast wordt beperkt met behulp van het hek dat damherten moet weren.

In de Roots van januari 2012 staan fragmenten van onze mailcorrespondentie bij de ingezonden brieven samen met de foto’s die ik had gestuurd. Roots had mij al op de hoogte gebracht dat ze onze mailcorrespondentie zouden publiceren, maar niets vermeld over de foto’s. Leuke verrassing zo aan het einde van het jaar. Hieronder de foto’s op een groter formaat inclusief verklarende tekst.

Hek tussen waterleidingduinen en Zandvoort Peter Maris Natuurfotografie
Hek tussen waterleidingduinen en Zandvoort

Als kleine jongen heb ik Jurassic Park onwijs vaak gekeken. De video heb ik compleet grijs gedraaid. Voor de jonge lezers onder ons; video kwam voor de DVD en daarom huur je DVD’s nog steeds bij de VIDEOtheek. Ik krijg altijd een Jurassic Park gevoel als ik bij Zandvoort naar binnen ga. De automatische schuifdeur van grote stalen profielen die je moet openmaken met die grote ronde rode knop…ik krijg gewoon het gevoel dat Steven Spielberg over mijn schouder meekijkt.

Het hek dat Zandvoort moet beschermen tegen het grote kwaad in de duinen, de damherten, wekt al net zo’n gevoel op. Er loopt een strak kaal gemaaide lijn door het landschap met een zwaar hek die als dikke streep van Bentveld tot aan zee loopt. Tot hier en niet verder. Een typisch Hollands natuurbeeld. Ja wij willen graag dicht op de natuur wonen, maar het moet ons niet in de weg zitten.

Damherten werend hek Peter Maris Natuurfotografie
Damherten werend hek

Het hek had, of heeft misschien nog steeds, zijn mankementen. Op enkele plekken vond ik een deur in het hek. Waarom weet ik niet, de ingang was namelijk een stuk verderop. Er stond geen kaartautomaat om de natuur te commercialiseren en het contrast met het 2.5 meter hoge hek was nogal groot. Duizenden euro’s voor een damherten werend hek en dan op een aantal plekken een oude deur erin van 1.5mtr hoog. Lijkt op vissen met een gat in je net.

Damherten op het gazon in Bentveld Peter Maris Natuurfotografie
Damherten op het gazon in Bentveld

Herten op een strak gemaaid stuk gras, mooi perkje eromheen en een drukke weg erachter. “Toto, I’ve a feeling we’re not in Kansas any more.” zei Dorothy. En dat klopt, we zijn niet meer in de Amsterdamse waterleidingduinen. Omdat ik stiekem verliefd ben op damherten zou ik het niet erg vinden om hen in mijn achtertuin te vinden. Dat scheelt weer een stukje rijden. Maar ik snap wel dat het problemen kan geven. Er kunnen ongelukken gebeuren en iemand moet de bollen betalen die de herten opeten.

Maar uiteindelijk volgen de damherten alleen maar hun instinct en vers groen gras is lekkerder dan oud dor gras in de duinen. Dus tja..kan je het een kind kwalijk nemen dat hij snoept uit een open snoeppot?

Voor meer damhertenfoto’s kunt u terecht op mijn website.

Publicatie in Roots (Grasduinen) agenda 2012

Rode Vos Roots Agenda 2012 Peter Maris Natuurfotografie
Mijn vos in de Roots (Grasduinen) 2012 agenda

De gehele vakantie heb ik in spanning gezeten; zou ik een email van Grasduinen, eh…Roots hebben? Toen wij weer terug waren in de moderne wereld, oftewel Oslo airport, heb ik meteen mijn wifi aangezet en ben ik op zoek gegaan naar een hotspot. Gelukkig was SAS zo aardig om er een open te hebben staan. Maar ik had geen email van Roots, balen met een hoofdletter B.

Een paar dagen later belde mijn moeder op dat ik in de agenda stond. Een van mijn vossen was paginagroot geplaatst. Natuurlijk geloof ik mijn eigen moeder wel, maar ik ben toch maar even naar de boekenwinkel gefietst om de agenda te halen. Roots had mij niets gestuurd, stond ik er dan toch in?
Thuis gekomen heb ik een bak thee gezet en er eens goed doorheen gebladerd. Ik zag een hoop bekende namen en foto’s staan. Bepaalde foto’s herken je direct. Doordat Roots niks had laten weten was de verrassing uiteindelijk groter. Jouw eigen foto gedrukt zien is altijd leuker dan alleen maar op internet.