Mooiste momenten van 2013

2013 is al weer ten einde en daarom ditmaal geen foto van de maand maar een terugblik op het afgelopen jaar. Bedankt voor jullie bezoeken en reacties op mijn blog het afgelopen jaar. Ik heb het afgelopen jaar rond de 10.000 bezoekjes gehad uit 58 landen en het zou super zijn als dat er in 2014 nog meer worden.

Twee reeën opzoek naar voedsel onder de sneeuw tijdens een sneeuwbui.

Het jaar begon zoals ik hopelijk ook 2014 ga beginnen. Enkeldiep in de sneeuw en met veel sneeuwbuien om reeën en damherten prachtig in te fotograferen. Momenteel voorspelt het KNMI niet veel goeds. Regen, warm en nog eens regen. Het lijkt eerder op een erg lange herfst in plaats van een winter.

Groothoek foto van olifanten (Loxodonta africana)

Voor Caroline stond Afrika al een hele tijd boven aan de lijst van droombestemmingen. Zelf ben ik meer een fan van het Hoge Noorden; de rauwe natuur en het gevoel van de koude wind bevallen mij meer. Maar in april zag ik mezelf toch op de Afrikaanse savanne. Zwetend in een jeep reden we door de Maasai Mara om al het moois daar te fotograferen.

Roedel damherten (Dama dama).

Toen de zomerzon ook in Nederland begon te schijnen richtte ik mij tot de vele rietvogels in onze omgeving en natuurlijk mijn oude liefde de damherten. Hun bastgewei groeit hard door in de zomer en met tegenlicht vormt hier omheen een prachtige gouden rand. Ook maakte ik een kleine uitstap richting vlinders en libellen wat best in de smaak viel. Dus wie weet loop ik deze zomer vaker met een macrolens rond.

Watersnuffel (Enallagma cyathigerum)

De herfst bracht een domper in mijn fotografie. De damhertenbronst flopte en vele malen keerde ik terug uit het duin zonder een foto gemaakt te hebben.

Damhert (Dama dama) in herfstomgeving.

Maar hoewel het fotografisch een flop was, zag ik weer dingen die je jaren niet had gezien tijdens de bronst. Vrouwtjes komen vaker in het bos en in plaats van hard weg te rennen zag je hen nu echt van mannetje naar mannetje gaan en voelde het aan alsof de natuur weer rust had gevonden. Door drukte de afgelopen jaren was het vaak eerder een catwalk in het duin dan een bronstkuil. Te veel fotografen per dier en soms zelfs zoveel dat er geen ander hert bij het lek kwam.

Dood damhert (Dama dama).

Vorig jaar stierven er veel damherten in de winter, maar met deze matige start van de winter lijkt het wel goed met ze te komen. Nou ja winter? Ik noem het liever de eeuwig durende herfst. Op het nieuws verhalen over een horrorwinter, maar het mocht (nog) niet zo zijn. Misschien wat hagel in een stormpje maar het nieuwe wit bleek vooral grijs.

En zo beginnen we 2014 ook grijs, ben ik bang. Die kou moet erin!! Min 10 graden en het gevoel hebben dat je neus constant leegloopt, je vinger toppen eraf vallen en je knieën bevriezen als je te lang in de sneeuw zit om herten te fotograferen. Dat zoek ik voor 2014!

Fijne feestdagen

Reeën in de sneeuw

Beste lezers,

Ik wens jullie fijne feestdagen en een geweldig 2014. Hoewel de winter Nederland nog niet echt heeft bereikt, wil ik jullie toch fijne feestdagen wensen met een mooi wit plaatje. Geniet van de komende dagen.

Peter

Damherten en reeën in de sneeuw

Kleine sneeuwvlokken dwarrelen uit de lucht als ik de auto parkeer, ik trek mijn winterjas aan, tas op de rug en met statief in de hand loop ik het duin in. Hoe verder ik het duin in kom, des te meer sneeuw komt er uit de lucht. De wind waait straf en al snel vult een mooi wit beeld mijn sensor als ik een testfoto maak. Oh man waar zijn de herten? Ik heb hen zo erg nodig nu!

Damhert (Dama dama) in sneeuwbui.

Damhert (Dama dama) spitser in de sneeuw.

Niet veel later tref ik de eerste damherten aan, prachtig gepositioneerd tegen een bosrand zodat de sneeuwvlokken goed uitkomen. Maar veel liefde is er niet tussen ons en al snel trekken de herten het bos in.

In de verte zie ik wat donkere stippen bewegen. Ik gooi mijn statief over de schouder, draai de zonnekap omlaag om niet een sneeuwduin te creëren tegen mijn lens en trek mijn capuchon over mijn hoofd. Tegen de wind in loop ik hun kant op en als ik wat verder ben merk ik dat het reeën zijn.

Reeën (Capreolus capreolus) sprong.

Waar reeën gewoonlijk alleen of in een paartje rondlopen vormen zij in de winter sprongen. En een sprong van deze grootte had ik al een tijd niet gezien! Nauwlettend houden ze mij in de gaten en mijn tempo vertraagt zich tot een enkele stap per minuut. Als acht paar reeën ogen je in de gaten houden kun je beter niet bewegen, bij een verkeerde beweging slaan ze op de vlucht en kun je de foto’s vergeten.

Reeën (Capreolus capreolus) op zoek naar eten onder de sneeuw.

Ik besluit rustig te gaan zitten om te kijken wat ze doen. Oplettend eten de reeën door terwijl de sneeuw nu met bakken uit de lucht komt. Ik weet dat ik snel een foto zal moeten maken om het toppunt van de bui mee te nemen. Op mijn knieën schuif ik door de sneeuw dichterbij, elke keer goed oplettend hoe ze reageren. Tien minuten later heb ik de dieren prachtig in beeld en schiet ik er zonder zorgen honderden foto’s doorheen terwijl de sprong zich voor mijn neus tegoed doet aan hun winterkost.

Reeën (Capreolus capreolus) in de sneeuw.

Ree (Capreolus capreolus) graaft sneeuw weg om eten te vinden.

Na een paar uur stil zitten lijken mijn knieën bevroren en als een man van 80 hink ik langzaam achteruit om de reeën niet te storen. Het licht neem zo hard af nu dat ik beter naar huis kan gaan om op te warmen. Thuis gekomen realiseer ik me dat ik te veel beeldmateriaal heb voor 1 blog. Mijn bezoekjes aan de reeën deze winter hebben aardig wat foto’s opgeleverd. Ik ben ondertussen begonnen met het opzetten van een klein boek helemaal gericht op de sprong met reeën die ik deze winter gevolgd heb. Als je interesse hebt laat het mij weten, dan houd ik je op de hoogte over de vorderingen van het boek.

Ree (Capreolus capreolus) in sneeuwstorm.

Foto van de maand – Januari 2013

Twee reeën opzoek naar voedsel onder de sneeuw tijdens een sneeuwbui.

De eerste sneeuw van januari 2013 bezorgde Nederland de langste file ooit. Zelf zat ik drie dagen lang in vergaderingen koffie weg te tikken om mijn verdriet te verdrinken. Mijn hoofd zat vol met opties om te gaan fotograferen, maar ik zou moeten wachten tot het weekend.
Gelukkig voorspelde de weerstations verse sneeuw op zondag en toen de eerste vlokken uit de lucht vielen sprongen Caroline en ik in de auto en reden we richting de duinen.

Ik vind het echt geweldig als er sneeuw valt in de duinen. En toen de eerste sneeuw van deze winter in december viel was ik er ook meteen bij. Ik kon nu alleen maar hopen op een herhaling van toen.
De harde wind zou in ons voordeel werken, dacht ik. Maar de damherten en reeën hadden ons snel in de gaten en lieten ons hard werken voor de juiste plaat. De autofocus vond de sneeuw ook helemaal geweldig en probeerde tot mijn ongenoegen op elk vlokje scherp te stellen wat hem erg goed lukte.

Bij sneeuwfoto’s moet de sneeuw goed zichtbaar zijn vind ik, dus we mikte per se op een aantal plekken waarvan we wisten dat de achtergrond ons zou helpen. Met de snijdende wind in je gezicht houd je de lens zo lang mogelijk omlaag om te voorkomen dat je een sneeuwduin in je zonnekap krijgt. Precies op het juiste moment richt je de lens op het dier en klik!

Ik hoef jullie niet te overtuigen dat ik met een zeer tevreden gevoel naar huis ging.

Foto van de maand – Maart 2012

Drinkende ree in de duinen

Een grote telelens, statief en flinke rugzak zijn nogal wat om steeds mee te slepen door de duinen. Na drie duinpannen sta je te hijgen en gutst het zweet langs je rug. Afgelopen week liep ik dus redelijk “naakt” door de duinen met alleen mijn camera en een groothoeklens. In plaats van doelbewust een dier te zoeken liep ik gewoon rond en genoot van het landschap.

Toen ik weer een duin topte dook ik instinctief tegen de grond. In de verte zag ik een ree drinken uit een grote plas water die was ontstaan door de regen. Ik greep mijn tas en realiseerde me dat ik niet verder zou komen dan 70mm. Pfff waarom ligt er 500mm thuis?

Liggend in het helmgras bleef ik kijken naar de ree die steeds wat dronk en dan weer rond keek. En toen realiseerde ik me eigenlijk dat soms de mooiste momenten ontstaan wanneer je eens niet door de zoeker tuurt, maar gewoon echt kijkt. Na enkele minuten drukte ik een foto af om thuis te laten zien en ging ik stilletjes via een omweg weer verder.

Witte duinen boek en agenda 2012

Witte duinen

Witte duinen

Als de eerste witte vlokken uit de hemel vallen, sta ik vooraan in de rij om de duinen te betreden. Het landschap transformeert in een schilderij van een van de oude Hollandse meesters en overal waar je kijkt is het prachtig. Zelfs lelijke stukken duinen worden opeens interessant door de vereenvoudiging van de natuur die ontstaat door een dikke witte deken.
Een rode vos in wintervacht in een dik pak sneeuw is een prachtig gezicht. Maar ook de reeën met hun bruine vacht vormen een prachtig beeld als zij in sprongvorm door het duin trekken. De damherten verliezen grotendeels hun stippen en zijn nog beter te zien in het duin.

In de afgelopen winters heb ik veelvuldig de duinen bezocht en veel foto’s gemaakt. De foto’s van de afgelopen jaren heb ik gebundeld in het boek Witte duinen, waarin ik je meeneem op reis van Oost naar West en je laat zien in welk gedeelte van het duin welk dier leeft. Het is geen totaaloverzicht van alle dieren in het duin, maar het geeft een beeld van de voor mij meest aansprekende dieren in de winter.

Witte duinen boek voorbeeld 1

In dit digitale tijdperk blijven foto’s vaak op de harde schrijf staan en komen ze niet verder dan een website. Persoonlijk zit ik graag met een fotoboek van een inspirerende fotograaf in mijn handen. Gewoon bladerend en de foto’s bekijkend geniet ik van een warme kop thee. Zeker in deze winterperiode als de wind om het huis giert is dit vooruitzicht heerlijk. Vandaar dat ik al enige tijd zelf boeken maak om mijn foto’s te laten zien aan mensen als zij langskomen.

Witte duinen boek voorbeeld 2

Na vele positieve reacties heb ik besloten om mijn boeken ook voor anderen beschikbaar te stellen. Sinds deze maand is het boek Witte duinen te bestellen via mijn website of de webwinkel van Blurb. Het boek bestaat uit 62 pagina’s in 25x20cm formaat en is beschikbaar vanaf E33,50 (paperback, excl. verzendkosten). Elk hoofdstuk is voorzien van een inleidende tekst en prachtige full colour foto’s. Naast de traditionele versie van het boek is er ook een iBook versie te koop die te lezen is op de iPad voor maar E3,99.

Witte duinen boek voorbeeld 3

Agenda 2012

Agenda 2012

Helemaal nieuw voor 2012 is de agenda. Sinds enkele weken biedt Blurb deze optie aan en ik heb het meteen uitgeprobeerd. Hoewel een hoop mensen hun mobiel gebruiken als agenda en geheugensteun, gebruik ik nog altijd graag een papieren agenda. Daar kun je gewoon in schrijven terwijl je aan de telefoon zit en meteen nog wat herinneringen neer krabbelen.

In de 2012 agenda staat beeldmateriaal dat qua onderwerp steeds gerelateerd is aan een specifieke maand. Het gaat om foto’s die de meeste mensen nog nooit eerder gezien hebben. De 2012 agenda bestaat uit 158 pagina’s in 15×23 cm formaat en is beschikbaar vanaf E19,55 (paperback, excl. verzendkosten).
Een week beslaat 2 pagina’s waardoor er veel schrijfruimte is voor afspraken. De agenda is gedrukt op ongecoat papier waardoor het lekker schrijft in tegenstelling tot veel fotografie-agenda’s die gebruik maken van gecoat papier.

Agenda 2012 voorbeeld 1

Agenda 2012 voorbeeld 2

Agenda 2012 voorbeeld 3

De agenda 2012 en het boek Witte duinen zijn te bestellen via Blurb, waarbij je dient te betalen via creditcard. Of indien dit niet mogelijk is, kunnen beide publicaties ook direct bij mij besteld worden (dit geldt ook voor de iPad versie). Omdat het hier gaat om printing-on-demand moet je altijd rekening houden met een levertijd van 2 weken, maar meestal gaat het sneller.

Op Blurb kun je ook previews zien van het boek Witte duinen en de Agenda 2012.

Toevoeging:

OP = OP. Koop nu de 2012 Agenda voor 5 euro (excl. verzendkosten). Aanbieding geldt alleen indien bij mij persoonlijk wordt besteld.