Macrofotografie. Een nieuw gebied voor mij waar ik deze zomer een paar kleine uitstapjes in maakte. Het blijft wennen ten opzichte van damherten en vossen, maar je kan je er zeker leuk mee vermaken. Soms is het frustrerend als je een compleet veld afzoekt en je niks leuk kan vinden maar op andere dagen zie je opeens overal soorten waarmee je wat zou kunnen doen. Je kan je letterlijk uren vermaken op een vierkante meter.
Hierbij een verzameling van foto’s die ik heb gemaakt in de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD) en op de Utrechtse heuvelrug (UT).
Damhert (Dama dama) rust in het hoge gras.Grazende damherten (Dama dama).
Midden in de zomer doet de zon de duinpannen van de Amsterdamse Waterleidingduinen aanvoelen als de Sahara. En hoewel je verkoeling vindt langs de kust ben ik meer een man van de nazomer. De temperatuur is beter en het licht vind ik ook mooier. Je kan in de nazomer van die mooie gouden randjes krijgen rond een damhert als je hem goed plaatst ten opzichte van de zon.
Damhert (Dama dama) in tegenlicht.Bastgewei van damhert steekt uit boven het gras.
En dan kom ik meteen bij het tweede voordeel van de nazomer: het bastgewei. In april verliezen de damherten hun gewei en het begint daarna meteen weer aan te groeien. Het duurt enkele maanden voordat het gewei weer op volle sterke is en de herten de bast die dan begint te jeuken afschuurt. Met een zonnetje erop is zo’n bastgewei erg mooi om te zien en ben ik daarom de laatste tijd specifiek op zoek gegaan naar dit soort foto’s. Voor sommige fotografen zal de mate van flare in het beeld te veel zijn, zelf vind ik het wel mooi.
Damherten (Dama dama) in tegenlicht.Damhert (Dama dama).Damherten (Dama dama)
Overal waar mens en natuur samen komen ontstaan wrijvingen. Soms lost het probleem zich vanzelf snel op, maar soms ook niet. In de duinstreek zijn de damherten berucht. Bollenrovers, verkeersongelukken en hangjongeren zijn woorden die vaak gebruikt worden in dezelfde zin als er over hen wordt gesproken.
Het afgelopen jaar was de strijd fel. De provincie was de overlast zat en wou overgaan op afschot. Maar gemeente Amsterdam, eigenaar van de waterleidingduinen, wilde niets doen. De duinen waren open gebied en waternet is niet de eigenaar van de damherten.
Uiteindelijk werd er toch een jachtvergunning verleend en mochten de jagers aantreden die al stonden te trappelen, maar de faunabescherming stak er een stokje voor. Het besluit om te gaan jagen was slecht onderbouwd en de rechter was het er mee eens.
De hekken die al stonden tussen Langevelderslag en de Zilk worden nu ook geplaatst tussen Vogelenzang en de Oase. Daarna wordt de mate van overlast opnieuw beoordeeld. Vorige week nam ik een kijkje om te zien waar men de scheidingslijn legt tussen de beschaving en de natuur. Bij Zandvoort loopt een dikke streep door het landschap. Hier is de grens en jullie mogen niet verder!
Hek tussen waterleidingduinen en Zandvoort
Ook bij Vogelenzang trekt het ongeveer 2.5 a 3 meter hoge hek als een donkere streep door het bosgebied. Waar je ooit liep tussen de oude bomen en varenvelden moet je nu kiezen. Loop ik in de waterleidingduinen en in de natuur of loop ik langs de weilanden met aan de ene kant het idee dat je in een dierentuin loopt.
Herten fotograferen door het hek
Ik ben een voorstander van het hek, al die jaren konden de herten zo het duin uit en meteen de weilanden op. Persoonlijk vond ik dat altijd prachtig, maar er ligt een weg dichtbij en een hert van 90 kilo die ’s avonds voor je koplampen opdoemt is geen pretje. Ik hoop dus ook dat waternet de sluizen voor de ruiters hoog genoeg maakt en niet van die vreemde 1.5 meter hoge deuren plaatst zoals in Zandvoort.
Voortgang damherten werend hek
Als men nu ook nog wat terugkeerplaatsen ontwikkelt zodat een eventueel ontsnapt hert weer terug het duin in kan springen en misschien een kleine sluis voor vossen, konijnen en hazen, dan vind de natuur waarschijnlijk zijn weg wel weer zonder ons al te veel tot last te zijn.
petermaris.wordpress.com 