Stil en onbeweeglijk lig je verscholen in het hoge gras. Je hoopt dat dat grote dier op twee poten je niet ziet en verder loopt. Mamma is dichtbij, maar je bent wel alleen. Zou dit door het hoofd gaan van een jong damhertenkalfje? Ik vraag het me af als ik hen vind in de duinen. Behoedzaam en rustig kniel ik neer en maak ik wat foto’s van de kleine. Onverschrokken blijft ze liggen. Rustig kruip ik naar achter. Ik blijf nog even kijken en laat haar dan met rust zodat mamma haar weer kan ophalen.
Van tijd tot tijd moet je keuzes maken in je leven. Sommigen zijn makkelijk, anderen juist moeilijk. Toen ik laatst moest kiezen tussen een avond blokarten met collega’s of meegaan met een inspectie van steenuilenkasten was voor mij de keuze snel gemaakt. Samen met STONE zijn Caroline en ik op pad gegaan en hebben wij nestkasten onderzocht op het broedsucces.
Je hebt natuurlijk wel enkele verwachtingen als je op pad gaat, maar uiteindelijk bepaalt de natuur wat je vindt. Wij troffen het enorm, wij hebben ongeveer alle fasen van jongen gezien, van eieren tot net geboren, tot bijna vliegklaar. De meeste indruk maakte het pas geboren uilskuiken op mij. Zo jong en toch al die herkenbare vormen wat hem of haar later vormt tot een prachtig steenuiltje.
Als je je ooit afvraagt wie in de winter de baby’s komt brengen als de ooievaars volgens de biologieboeken naar Afrika trekken, dan kan ik je geruststellen. Uit tellingen van Stork blijkt dat 30% van de populatie overwintert in Nederland.
Vroeger dacht men dat dit kwam door de buitenstations die het hele jaar door voerden maar sinds de sluitingen (rond 2006) blijven er elk jaar nog steeds vogels plakken in onze winter.
Met een winter zoals wij nu ervaren kun je je goed voorstellen dat de ooievaars hun maaltje wel kunnen vinden, maar in strenge winters zoals op de foto hebben zij het een stuk zwaarder. Gelukkig zijn het opportunistische vogels en vinden zij eten door het te stelen van eenden als die gevoerd worden, verwerken zij ons afval of eten mee in dierentuinen.
Maar goed ook, anders zou er in de winter niemand jarig zijn.
petermaris.wordpress.com