Met de zon op mijn gezicht voelt het bedrieglijk warm als ik door de duinen loop. Je zou bijna denken dat het geen winter meer is. Maar dan bereik ik de top van het duin en slaat de wind mij hard terug naar de realiteit. Mijn gezicht trekt in een plooi die niks anders zegt dan: “Koud!” Als fotograaf word ik blij van dit weer. Met zon en kou heb je namelijk een grote kans op ademwolkjes en dat is precies waar de foto van de maand om draait. Tegenlicht en een zwaar ademend dier zoals de wisent, leveren prachtige beelden met witte wolken op. Ook met dank aan de mitrailleur-stand van mijn camera. 😉
Wat doe je na een teleurstellende winter en wat maandjes klussen in je nieuwe huis? Je probeert de fotografie weer op te pakken, maar hoe ga je verder? Waar ga je naartoe? Wat ga je fotograferen? Waarom stel je jezelf zoveel vragen Peter en ga je niet gewoon fotograferen? Dat laatste deed ik in de achtertuin, maar op een prachtige foto van een koolmees in de appelbloesem na werd ik er niet warm van.
Rietzanger (Acrocephalus schoenobaenus) met insecten
Je probeert ondertussen wat alternatieven uit, maar ook deze leveren niet alles op en opeens sta je een paar avonden steeds op dezelfde plekjes te posten en probeer je een nieuwe weg in te slaan.
Misschien komt het door de slechte winter dat ik ga nadenken over wat als…wat als er komend jaar wel sneeuw ligt, dan ga ik echt dit doen en dit want stel dat het jaar erop er weer niks komt. De gedachte alleen al…
En zo sta je bij wat kleine vogeltjes. Hoe ga ik ze fotograferen? Werkt dit licht? Moet ik niet links staan? Straks vind ik nooit meer een blauwborst of rietgors in dit licht! Wacht even heb ik al niet zo’n foto? Waarom doe ik steeds hetzelfde?
Rietgors (Emberiza schoeniclus) bij ondergaande zon.
En dan denk je opeens terug aan je eigen woorden: “En als je dan uiteindelijk weer eens een lekker rondje buiten loopt langs de plas, dan denk je soms nog terug aan die mooie foto’s van Vincent Munier en probeer je zelf ook wat in die minimalistische trend.” Nu ben ik niet de nieuwe Munier, maar ik probeer anders te fotograferen en met andere beelden thuis te komen.
Snor op rietsigaarImpressieRietgors zingend in het riet.RietgorsRietgors
Terwijl het oosten en zuiden van het land getroffen worden door sneeuw, blijft de kust redelijk droog. Met de nadruk op redelijk. Sneeuw valt er vrijwel niet maar regen genoeg. Grauwe dagen, koude wind en van tijd tot tijd regen. Ik trek mijn kraag omhoog en capuchon naar beneden, de herten schudden zich nog een keer uit. Als je door de duinen loopt, krijg je het idee dat de dieren er ook niets van moeten hebben. Mijn rondje blijft ditmaal kort. Met dit snertweer heb ik liever ook echt snert.
Luid gakkend vliegen de ganzen over mijn hoofd richting de weilanden buiten het duin. Terwijl de vogels zich druk maken om genoeg te eten voor de winter valt, zijn de damherten alleen maar gefocust op hun hormonen.
Mijn top drie in oktober: regen, wind en bronst.
Burlend damhert (Dama dama)
De voorspelling voor vandaag is wisselvallig weer. Het begint in ieder geval bewolkt, maar ik hoop dat er vaak genoeg een zonnetje doorheen kan prikken. Al snel tref ik een jonge man die zijn plek probeert op te eisen aan de rand van het bronstgebied. Met zijn tong uit zijn mond is hij druk doende om een bronstkuil te graven.
Damhert (Dama dama)
Wandelaars lopen voorbij en drijven de jonge heer mijn kant op. Precies achter het hert breekt de zon door. Als hij langsloopt blijf ik afdrukken om de ringen van de zon te vangen. Nog even probeert hij een burl te geven, maar voor hem is het nog net te vroeg. Het lijkt net op een stomme film uit de jaren ’20.
Damhert (Dama dama) in tegenlicht
Niet veel later tref ik een ander jong mannetje aan dat heel nieuwsgierig blijkt. Doordat hij iets hoger staat dan ik, kan ik hem tegen een mooie vage voorgrond fotograferen. Telkens als ik iets lager ga zitten, zet hij een stapje naar voren om te kijken waar ik mee bezig ben.
Damhert (Dama dama)
Maar uiteindelijk ben ik toch op zoek naar de grotere heren van het duin. Hoewel zij nog steeds niet talrijk aanwezig zijn, kom ik hen vaker tegen dan afgelopen jaar. Een van de herten lijkt in mij een goede vriend van vroeger te herkennen. Op korte afstand besluit hij te gaan rusten en kan ik voorzichtig een aparte kadering kiezen om zijn gewei uit te laten komen. Terwijl sommige heren mooie symmetrische geweien dragen, heeft mijn nieuwe vriend een geheel asymmetrisch, maar wel erg mooi gewei.
Close-up damhert (Dama dama)
De ochtend eindigt prachtig met een volle zon op een veld met een hinde. De waterdruppels op het gras fonkelen en door het tegenlicht zie je de winterharen al uit haar vacht schieten. Het lijkt wel alsof zij vanochtend te druk was om nog even een kam door haar vacht te halen.
De beste wensen voor iedereen in 2015! Bedankt voor jullie bezoek en reacties op mijn blog. Afgelopen jaar was een druk jaar waardoor ik veel minder aan fotografie en bloggen toe kwam dan gehoopt, maar toch hebben jullie mijn blog 6.300 keer bekeken. Hartelijk dank daarvoor.
De komende maanden staan er nog blogs op stapel over vogeltjes, damherten, eekhoorns en hopelijk sneeuw als moeder natuur ons nog wat gunt! Want hoewel Zuid-Nederland vorige week bedekt was met een mooi laagje, keek ik een middag lang naar een regenachtige wereld. Veel plezier dit jaar als je eropuit trekt en wie weet komen we elkaar tegen.
Wie heeft er niet meer spullen dan dat hij eigenlijk kan tillen? Hoeveel lenzen neem ik mee? Back-up body? Vier kaartjes, of toch alles? Waar is dan mijn remote? Thuis. Ik heb heel mijn tas omgekeerd, maar ik kan hem niet vinden. Zit ik hier in het gezelschap van een stel gewillige eekhoorns en heb ik een geweldig idee, maar het minst zware item wat ik heb ligt thuis en die remote is de sleutel tot het beeld.
Dat was tweeënhalf jaar geleden. Nu zit ik weer op dezelfde plek en ditmaal ben ik voorbereid. Extra statief, remote en groothoek staan opgesteld. Ik weet precies hoe de foto eruit moet zien. Ik heb nota bene tweeënhalf jaar kunnen nadenken. Het statief staat perfect en ik kan rustig gaan zitten en wachten. Maar eigenlijk begint het werk dan pas echt. De eekhoorn komt niet, of hij blijf net uit beeld. Het licht wordt plat en lelijk als de eekhoorn er is en weer prachtig op de momenten dat hij te hoog zit of juist onder de camera. Het wordt mij al snel duidelijk dat de opstelling niet de uitdaging is, maar mijn kleine vriend die zoals elk dier een compleet eigen wil heeft en niet kijkt naar lichtval en pose.
Gefrustreerd en blij tegelijk ben ik met mijn foto. Het licht in het bladerdek is wat ik wil hebben, maar het licht op de stam is afwezig en de eekhoorn had net iets lager moeten zitten. Ik ben er dus nog niet en eigenlijk is dat maar goed ook, anders is er niks meer om naar uit te kijken.
Oktober, de maand van de damhertenbronst. Dan moet je foto van de maand toch wel een damhert bevatten, of niet? Hmm zei ik dit vorige maand ook al niet, maar dan over edelherten? Ja, de bronstperiode van beide dieren volgt elkaar op. En terwijl de Veluwe net wat te ver rijden is voor meerdere bezoeken, zijn de waterleidingduinen relatief om de hoek en ga ik er vaak heen.
De foto van de maand is niet een typische bronstfoto waar de meesten naar op zoek gaan. Geen groots gevecht of imponerende houding van het hert tijdens het vlaggen. De heer op de foto was ook zeker niet het grootste exemplaar dat er te vinden was. Maar hij stond wel op een erg mooie plek. En het licht viel perfect in de gekleurde bladeren achter hem. Dan moet je gewoon wel een foto maken vind ik.
Het IVN vond hem ook prachtig en plaatste hem op de cover voor de nieuwe editie van het blad met een stuk tekst over de bronst. Een hele berg foto’s op je computer is leuk en aardig, maar drukwerk blijft het mooiste wat er is. Binnenkort nog een update van een publicatie, ditmaal in een bedrijfsblad.
Petermaris.com is de afgelopen maand geupdate. Trouwe volgers van dit blog viel het vast al op dat ik minder tijd online besteed dit jaar. Klussen in huis, druk met werk en een zoektocht naar nieuwe onderwerpen zorgden ervoor dat ik niet veel online deelde. In de achtergrond ben ik wel veel bezig geweest met mijn site.
Qua sociale media heb ik wat sites in de koelkast gezet. 500px, G+, Facebook, Twitter, Linkedin, Instagram, NG, Wildpixels, etc… ik hou het allemaal niet meer bij. En toen ik na twee maanden klussen de pc weer eens opstartte, kwam ik er ook achter dat ik prima zonder kon. Af en toe een blik op Facebook werpen was meer dan genoeg sociale media voor mij.
Website update – store
Breng eens een bezoek aan mijn vernieuwde site en laat mij weten wat jullie ervan vinden.
September, de maand van de edelhertenbronst. Dan moet je foto van de maand toch wel een edelhert bevatten, of niet? Maar of dit nu de beste foto is? Ik ben benieuwd naar jullie mening. Om aandacht te trekken op internet is het onderwerp waarschijnlijk te klein. Plak je deze foto 2 meter breed op een muur, dan werkt hij wel goed denk ik.
Mijn broertje is nog nooit naar de bronst op de Veluwe geweest, dus zijn we dit jaar samen op pad gegaan. Eerst op de geijkte veldjes waar ik drie jaar terug voor het laatst was, maar ik merkte al snel dat ik dezelfde foto’s maakte als toen. Later op de avond kwamen we op een ander veld uit waar de setting geheel anders was. Hier kon ik wat nieuws maken, alleen bleef de geweldige lucht weg. Een diep rode zonsondergang had deze foto een heel andere uitstraling gegeven, maar deze avond bracht alleen wat mist in de verte. En steeds dat gewei dat net boven het gras uitkwam. En daar ging het om voor mij; precies dat gewei in die immense leegte van de Veluwe.
Augustus bleek minder zomers dan de meeste mensen hoopten; regen en wind teisterden ons land dankzij orkaan Bertha. En hoewel ik niet vies ben van een buitje of twee kwam ik zelf deze maand niet veel buiten ondanks de mooie luchten die we soms in de avond hadden. Vorig jaar zomer speelde ik met de zon, dit jaar had ik echter een andere invalshoek. Donkere wolken moesten het worden, een dreigende lucht, met een damhert in de voorgrond.
petermaris.wordpress.com 